"Θέλεις να σου διαβάσω σχετικά μ' αυτό (τη σκέψη και την ασίγαστη εσωτερική Προσευχή της καρδίας), κάτι απ'τη "Φιλοκαλία"; τον ερώτησα, βγάζοντας το βιβλίο από το σακκίδιο μου. Ευρήκα ένα κεφάλαιο του Αγίου Πέτρου του Δαμασκηνού, εις το τρίτο μέρος του βιβλίου κ' εδιάβασα τα ακόλουθα: Πρέπει κανείς να μάθει να επικαλείται το όνομα του Θεού συχνότερα και από την αναπνοή του, πάντοτε, παντού και οποιαδήποτε κι αν είναι η εργασία του. Ο απόστολος είπε, "αδιαλείπτως προσεύχεσθε", με αυτό δε διδάσκει τους ανθρώπους να έχουν τη σκέψη τους στο Θεό, σε κάθε στιγμή, σε κάθε τόπο, σε οποιαδήποτε περίσταση.
" Όταν πρόκειται να κάνει ο άνθρωπος κάτι, φέρνει εις το μυαλό του τον Δημιόυργό των όλων. Όταν βλέπει το συνηθισμένο φώς, θυμάται το φωτοδότη Χριστό. Όταν ρίχνει τα μάτια του εις τον ουρανό ή τη γη, την θάλασσα και όλα όσα υπάρχουν εις τη φύση, θαυμάζει με τη ψυχή του και υμνεί τον πάνσοφο Καλλιτέχνη. Όταν φοράει τα ρούχα του, σκέπτεται τίνος δώρα είναι αυτά, και δοξάζει τον Προνοητή που προνοεί και για το πιο άσημο πλάσμα της γης αυτής, γενικά δε ο άνθρωπος φροντίζει ώστε κάθε πράξη του να γίνει αιτία να θυμάται και να δοξολογεί το όνομα του Θεού, οπότε πραγματοποιεί την ασίγαστη προσευχή, ενώ η ψυχή του γεμίζει από εσωτερική πνευματική ευτυχία και γαλήνη".
"Είναι όπως αντιλαμβάνεσαι αυτός ο τρόπος της αδιαλείπτου προσευχής, εύκολος και κατορθωτός από τον κάθε ένα που έχει φόβο Θεού και ομαλά τα ανθρώπινα συναισθήματα".
Απόσπασμα από το βιβλίο "Οι Περιπέτειες Ενός Προσκυνητού"
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου