Τρίτη 11 Αυγούστου 2009

Ειρήνη Θεού

"Πρέπει να αγιάσουμε όλες τις σκέψεις, τις επιθυμίες και τα έργα μας, για να λάβουμε την ειρήνη του Θεού"

Άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ

“Ειρήνη υμίν”

Ο ουράνιος Πατέρας μας προτρέπει:
"Αγαπημένα μου τέκνα, να έχετε ειρήνη μεταξύ σας!"

Ποιός πατέρας άραγε να θέλει να βλέπει τα παιδιά του να τσακώνονται;
Ή ποιος πατέρας θέλει τα παιδιά του να έχουν έχθρες μεταξύ τους και να ζηλεύει το ένα το άλλο;

Κανείς!

Πόσο μάλλον ο ουράνιος Πατέρας μας, Ο Οποίος μας αγαπά πολύ περισσότερο από τους βιολογικούς μας γονείς και γι’ αυτό θυσίασε τον Υιό Του για τη σωτηρία μας.
Ο ενσαρκωμένος Λόγος του Θεού ο Ιησούς Χριστός ήρθε στη Γη και μας δίδαξε την Αλήθεια!
Μια από τις πρώτες διδαχές Του ήταν και αυτή:
“Ειρήνη υμίν”
Δύο λέξεις μόνο, αλλά με τόσο νόημα!
Δύο λέξεις που κρύβουν την σωτηρία του κάθε ανθρώπου μέσα τους.
Τι να σημαίνουν οι δύο αυτές λέξεις άραγε;
Κατ αρχήν για να έχουμε ειρήνη με τους συνανθρώπους μας θα πρέπει πρώτα και εμείς οι ίδιοι να έχουμε την ειρήνη μέσα μας.
Το να έχουμε όμως την ειρήνη μέσα μας σημαίνει ότι στη ψυχή μας κυριαρχεί η γαλήνη και η ηρεμία.
Σημαίνει πως δεν ζητούμε περισσότερα από όσα έχουμε αλλά είμαστε ευγνώμον για αυτά του έχουμε.
Σημαίνει ότι βρήκαμε το νόημα της ζωής, έχουμε κατασταλάξει πνευματικά και δεν μας βασανίζουν αναπάντητα ερωτήματα και έντονες πνευματικές αναζητήσεις.
Σημαίνει ότι δεν μας ανησυχεί το αύριο, δεν μας βασανίζει το χθες και ζούμε το σήμερα σαν να μην υπάρχει το αύριο.

Το να έχουμε ειρήνη με τους συνανθρώπους μας σημαίνει ότι δεν νιώθουμε μίσος και ζήλια γι’ αυτούς αλλά αγάπη και συμπόνια.
Αυτά με τη σειρά τους προϋποθέτουν αποβολή του εγωισμού μας η αλλιώς απόκτηση ταπείνωσης (το θεμέλιο του κάθε σωστού χριστιανού).
Σημαίνει επίσης ότι έχουμε αποκτήσει υπομονή (το κύριο συστατικό της ειρήνης μεταξύ των ανθρώπων) και υπομένουμε τις πικρίες και τις προσβολές που θελημένα ή άθελα μας προκαλούν οι συνάνθρωποί μας καθημερινά.
Η υπομονή είναι μεγάλη αρετή που με μόχθο αποκτάται και όποιος την έχει εύκολα ακολουθεί το δρόμο του Κυρίου.

Οι άνθρωποι του Θεού είναι υπομονετικοί ο ένας με τον άλλον. Η Αγία Γραφή αναφέρει: "Σας παρακαλώ… να περπατήσετε… με κάθε ταπεινοφροσύνη και πραότητα, με μακροθυμία (υπομονή), υποφέροντας ο ένας τον άλλον με αγάπη." (Επιστολή προς Εφεσίους 4: 2)

Η ανθρώπινη υπομονή αναπτύσσεται μέσα από τις δυσκολίες. Η Αγία Γραφή αναφέρει: "…καυχόμαστε στις θλίψεις, γνωρίζοντας ότι η θλίψη εργάζεται υπομονή." (Επιστολή προς Ρωμαίους 5: 3)

"Κάθε χαρά θεωρήστε, αδελφοί μου, όταν περιπέσετε σε διάφορους πειρασμούς, γνωρίζοντας ότι η δοκιμασία της πίστης σας εργάζεται υπομονή. Η δε υπομονή ας έχει τέλειο έργο, για να είστε τέλειοι και ολόκληροι, χωρίς να είστε σε τίποτε ελλιπείς." (Επιστολή Ιακώβου 1: 2 – 4)

Να είσαι υπομονετικός καθώς περιμένεις τον ερχομό του Κυρίου. Η Αγία Γραφή αναφέρει: "Μακροθυμήστε λοιπόν, αδελφοί, μέχρι την παρουσία του Κυρίου. Να ο γεωργός περιμένει τον πολύτιμο καρπό της γης και μακροθυμεί γι’ αυτόν, μέχρις ότου πάρει βροχή πρώιμη και όψιμη. Μακροθυμήστε κι εσείς, στηρίξτε τις καρδιές σας, επειδή η παρουσία του Κυρίου πλησίασε." (Επιστολή Ιακώβου 5: 7 – 8)