Τρίτη 18 Αυγούστου 2009

ΣΥΜΒΟΛΑ ΤΩΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΩΝ

Οί τέσσερις Ευαγγελιστές συμβολίζονται με τέσσερα ζώα, διότι θεωρήθηκε ότι σ' αυτούς αναφέρεται ή προφητεία του προφήτου Ιεζεκιήλ (α', 5-14). Σύμφωνα μ' αυτή ό Προφήτης είδε τον Θεό να κάθεται στο χερουβικό θρόνο καί τις Αγγελικές δυνάμεις με μορφή τεσσάρων ζώων (ανθρώπου, λέοντος, μόσχου καί αετού) να ψάλλουν: "Αγιος, άγιος, άγιος Κύριος Σαβαώθ' πλήρης ό ουρανός και ή γη της δόξης σου».Ή ερμηνεία της αλληγορίας αυτής από τους Πατέρες πού ασχολήθηκαν με την αντιστοιχία των Προσώπων, δεν είχε πάντοτε την ίδια εφαρμογή. Τελικά έγινε αποδεκτή σ' Ανατολή καί Δύση ή ερμηνεία του Αγίου Ιερωνύμου, όπως αναπτύσσεται στη συνέχεια.

Ματθαίος (έκ των Δώδεκα, 16 Νοεμβρίου).Ό πρώτος Ευαγγελιστής, όπου αγιογραφείται, παρουσιάζεται να έχει πλησίον του μία ανθρώπινη μορφή (άνθρωπος, ό βασιλιάς της δημιουργίας) το πρώτο από τα συμβολικά ζώα του Ιεζεκιήλ. Ό συμβολισμός αυτός αναφέρεται στο Ματθαίο, διότι το Ευαγγέλιο του αρχίζει από την κατά σάρκα γενεαλογία του Ιησού Χριστού.

Μάρκος (μαθητής του Απ. Πέτρου, 25 Απριλίου).Ό Ευαγγελιστής αυτός συμβολίζεται καί αγιογραφείται με λέοντα (το βασιλιά των ζώων), το δεύτερο από τα ζώα της προφητείας. Ό συμβολισμός αυτός αναφέρεται στο Μάρκο, είτε διότι το Ευαγγέλιο του αρχίζει με τη διαβίωση του Προδρόμου Ιωάννου στις έρημους, όπου ζουν οί λέοντες, είτε διότι κύριο χαρακτηριστικό του Ευαγγελίου του είναι ή βασιλεία του Χριστού καθώς και το ζώο αυτό είναι βασιλικό.

Λουκάς (μαθητής του Απ. Παύλου, 18 Όκτωβρίου).Το τρίτο από τα συμβολικά ζώα ό βους (ό βασιλιάς των κατοικίδιων ζώων), αποδίδεται στον Ευαγγελιστή Λουκά καί μ' αυτό συμβολίζεται. Ό συμβολισμός αυτός αναφέρεται στο Λουκά, επειδή το Ευαγγέλιο του αρχίζει από τη λατρεία του παλαιού νόμου, κατά την όποια τα θυσιαζόμενα ζώα ήσαν συνήθως βόδια.

Ιωάννης (έκ των Δώδεκα, 8 Μαΐου).Ό υψιπετής αυτός Ευαγγελιστής δεν μπορούσε παρά μόνο να συμβολιστεί με τον αετό (το βασιλιά των πτηνών). Ό συμβολισμός αυτός αναφέρεται στον Ιωάννη, διότι θεολόγησε υψηλά την απερίγραπτη αιώνια γέννηση του Υιού καί Λόγου του Θεού, ένεκα του οποίου επονομάστηκε καί Θεολόγος.

Πηγή: http://www.aegeantimes.gr/pigizois/orthod_latria/symb_eyageliston.htm

Τα θαύματα

Μερικοί από εμάς απορούμε γιατί γίνονται τα θαύματα και ποιος ο σκοπός τους.
Ξέρουμε ότι δεν υπάρχει καμιά συνταγή για τα θαύματα και μπορούν να γίνουν ανά πάσα στιγμή και σε όποιον δίποτε, φτάνει μόνο να έχει πίστη στο Θεό. Σας στέλνω την δική μου σκέψη περί αυτού του θέματος.

Ο Γεωργός
=============
Ο Γεωργός αφού είδε ότι το περιβόλι Του είχε γεμίσει από αγριόχορτα και υπήρχε κίνδυνος να μαραθούν όλα τα δέντρα που υπήρχαν μέσα στο περιβόλι, έτσι αποφάσισε να στείλει τον Υιό του να τα φροντίσει. Ο Υιός του μπήκε στο περιβόλι και άρχισε δουλειά. Καθάρισε το περιβόλι από τα αγριόχορτα και σκάλισε το χώμα, ετοίμασε τις λεκάνες και τα αυλάκια για το πότισμα, ετοίμασε φράκτη και περίφραξε το περιβόλι. Αφού τελείωσε πήγε πίσω στο Πατέρα Του. Ο Γεωργός τότε αφού είδε ότι το περιβόλι ετοιμάστηκε από τον Υιό Του, άνοιξε την βρύση για να ποτιστούν τα δέντρα. Το νερό περνούσε μέσα από τα αυλάκια για να καταλήξει στις λεκάνες των δέντρων. Ο Γεωργός τώρα ήταν ευτυχισμένος που έβλεπε τα δέντρα του να ποτίζονται με το δροσερό νερό. Με τον καιρό τα δέντρα απέχτησαν καρπούς αλλά και γύρω από τα ρυάκια όπου το νερό περνούσε για να πάει στις ρίζες των δέντρων, είχαν βλαστίσει πολύ όμορφα λουλούδια. Τα δέντρα ήταν και αυτά ευτυχισμένα που έβλεπαν το περιβόλι να γεμίζει χρώμα και υπέροχες μυρωδιές από τα λουλούδια. Ο Γεωργός και ο Υιός του ήταν και αυτοί χαρούμενοι που έβλεπαν τα λουλούδια αλλά περισσότερο χαίρονταν που το νερό πήγαινε στην ρίζα τω δέντρων γιατί ήξεραν ότι μόνο έτσι θα έδιναν καρπούς.

Ο Γεωργός είναι ο Θεός και ο Υιός Του Γεωργού είναι ο Χριστός, η βρύση είναι το Άγιο Πνεύμα και το νερό η Θεία χάρις, ο φράκτης είναι η εκκλησία.
Τα δέντρα είμαστε εμείς οι άνθρωποι και η ρίζες είναι οι ψυχές μας, τα λουλούδια είναι το αποτέλεσμα της Θείας χάρις πάνω στον υλικό κόσμο, δηλαδή τα θαύματα.

Όλα Σε θυμίζουν!!!!!!!!!!!!!!!!

"Θέλεις να σου διαβάσω σχετικά μ' αυτό (τη σκέψη και την ασίγαστη εσωτερική Προσευχή της καρδίας), κάτι απ'τη "Φιλοκαλία"; τον ερώτησα, βγάζοντας το βιβλίο από το σακκίδιο μου. Ευρήκα ένα κεφάλαιο του Αγίου Πέτρου του Δαμασκηνού, εις το τρίτο μέρος του βιβλίου κ' εδιάβασα τα ακόλουθα: Πρέπει κανείς να μάθει να επικαλείται το όνομα του Θεού συχνότερα και από την αναπνοή του, πάντοτε, παντού και οποιαδήποτε κι αν είναι η εργασία του. Ο απόστολος είπε, "αδιαλείπτως προσεύχεσθε", με αυτό δε διδάσκει τους ανθρώπους να έχουν τη σκέψη τους στο Θεό, σε κάθε στιγμή, σε κάθε τόπο, σε οποιαδήποτε περίσταση.
" Όταν πρόκειται να κάνει ο άνθρωπος κάτι, φέρνει εις το μυαλό του τον Δημιόυργό των όλων. Όταν βλέπει το συνηθισμένο φώς, θυμάται το φωτοδότη Χριστό. Όταν ρίχνει τα μάτια του εις τον ουρανό ή τη γη, την θάλασσα και όλα όσα υπάρχουν εις τη φύση, θαυμάζει με τη ψυχή του και υμνεί τον πάνσοφο Καλλιτέχνη. Όταν φοράει τα ρούχα του, σκέπτεται τίνος δώρα είναι αυτά, και δοξάζει τον Προνοητή που προνοεί και για το πιο άσημο πλάσμα της γης αυτής, γενικά δε ο άνθρωπος φροντίζει ώστε κάθε πράξη του να γίνει αιτία να θυμάται και να δοξολογεί το όνομα του Θεού, οπότε πραγματοποιεί την ασίγαστη προσευχή, ενώ η ψυχή του γεμίζει από εσωτερική πνευματική ευτυχία και γαλήνη".
"Είναι όπως αντιλαμβάνεσαι αυτός ο τρόπος της αδιαλείπτου προσευχής, εύκολος και κατορθωτός από τον κάθε ένα που έχει φόβο Θεού και ομαλά τα ανθρώπινα συναισθήματα".

Απόσπασμα από το βιβλίο "Οι Περιπέτειες Ενός Προσκυνητού"