Πέμπτη 13 Αυγούστου 2009

Γερόντισα Γαβριηλία - Λόγια αγάπης



Από το βιβλίο της μοναχής Γαβριηλίας "Γερόντισσα Γαβριηλία: Η Ασκητική της Αγάπης", 15η έκδοση, Εκδόσεις Το Περιβόλι της Παναγίας


1. Όχι μιά γνώση που μαθαίνεις, αλλά μιά γνώση που παθαίνεις. Αυτή είναι η Ορθόδοξη Πνευματικότητα.

2. Μη θέλεις τα πολλά, τα παραδίπλα σου, ή τα πέρα μακρυά. Αντίθετα φρόντισε αυτό το λίγο που έχεις να το Αγιάσεις.

3. Καλύτερα η Κόλαση εδώ, παρά στον Άλλο Κόσμο.

4. Άν έχεις αγάπη για όλο τόν κόσμο, όλος ο κόσμος είναι όμορφος.

5. Κάποιος είπε ότι Χριστιανός είναι αυτός που εξαγνίζει την αγάπη και αγιάζει την εργασία .

6. Όταν δεν περισπάται ο νους στα κοσμικά και είναι ενωμένος με τον Θεό, τότε και η καλημέρα που θα πούμε, είναι σαν να δίνει ευλογία.

7. Κάποιος σοφός είπε. Άν είναι να ζεις για τον εαυτό σου, καλύτερα να μην γεννιέσαι.

8. Η Αχίλλειος πτέρνα των ανθρώπων βρίσκεται στις πολλές κουβέντες και στις συζητήσεις.

9. Το να είσαι ταπεινός ισοδυναμεί με το να μη θέλεις ποτέ να έχεις τύψεις συνειδήσεως.

10. Όταν έχεις λογισμό κατάκρισης, να παρακαλάς τόν Θεό να σού τον πάρει εκείνη την ώρα για να μπορέσεις να αγαπήσεις αυτό το πρόσωπο όπως το αγαπά Εκείνος. Τότε, ο Θεός θα σε βοηθήσει και θα δεις τα δικά σου παραπτώματα. Άν ο Χριστός ήταν ορατός, θα μπορούσες να έχεις κατάκριση;

11. Η σπουδαιότερη Φιλανθρωπία είναι να μιλάς καλά για τους ανθρώπους.

12. Η μέριμνα είναι γι' αυτούς που δεν έχουν Πίστη.

13. Δυσκολεύουν οι σχέσεις όταν το Εγώ στέκεται πάνω από το Εσύ.

14. Δεν πρέπει να ταράζεσαι, γιατί η ταραχή απομακρύνει κάθε Βοήθεια.

15. Αν ποτέ νοιώσεις φόβο, κλείσε τ' αυτιά και λέγε την Ευχή.

16. Κάνε εσύ αυτό που πρέπει να κάνεις, κι ο Θεός θα κάνει κι Εκείνος αυτό που πρέπει να κάνει.

17. Όταν για κάτι νοιώθεις ένα ξεσήκωμα, μία λαχτάρα, ένα «αχ», τότε, μετά από ένα χρονικό διάστημα που ο Θεός καθορίζει θα γίνει.

18. Εμείς οι ίδιοι δεν μπορούμε ν΄ απαλλαγούμε από κανένα μας ελάττωμα. Εκείνος μας τα βγάζει· ένα-ένα.

19. Δεν πρέπει να παραδοθούμε στο Θέλημά Του. Αυτό το κάνουν οι στρατιώτες. Εμείς τα Παιδιά Του, πρέπει να Του το προσφέρωμε το θέλημά μας μαζύ με όλον τον εαυτό μας. Στο χάλι του. και να Του πούμε: «Σου προσφέρω όλα μου τα στραβά και τα ατελή. Κάνε τα ίσια».

20. Ζούμε στην Ματαιότητα και νομίζουμε ότι κάπου ζούμε. Κακόμοιροι άνθρωποι...

21. Ο Άνθρωπος μία φορά παίρνει το μάθημά του. Άμα δεν το πάρει την πρώτη, θα πει ότι κάτι τρέχει στο υποσυνείδητό του που τον εμποδίζει.

22. Ο Κύριος είπε: όποιος θέλει κάτι, πιστεύοντας θα το λάβει. Φθάνει να είναι σύμφωνο το αίτημα με τις Εντολές του Θεού, δηλαδή με την Αγάπη.

23. Για να γίνει το θαύμα αρκεί να αγαπάμε. Ούτε η προσευχή, ούτε το καμποσχοίνι έχουν τέτοια δύναμη.

24. Η πείρα μου με δίδαξε ότι κανένας δεν μπορεί να βοηθήσει κανέναν, παρ΄ όλη τη θέληση και την αγάπη, η βοήθεια έρχεται μόνον όταν έρθει η Ώρα του Θεού, από τον Έναν.

Η πρώτη εντολή

Σας στέλνω ένα απόσπασμα από το βιβλίο “Το Όρος Τη Σιωπής” που μου έκανε εντύπωση.
Από την μικρή αυτή ιστορία συμπεραίνουμε ότι η εφαρμογή και μόνο της πρώτης εντολής μπορεί να μας κάνει άγιους και άξιους δούλους της βασιλείας του Θεού.

«Θ’ αγαπήσεις τον Κύριο το Θεό σου με όλη την καρδιά σου και με όλη την ψυχή σου και με όλη την διάνοιά σου» (Μτ 22,37).

Γιατί με την αληθινή εφαρμογή της πρώτης εντολής συνεπάγονται και οι άλλες εννέα, δηλαδή η πρώτη εντολή είναι όλες οι εντολές μαζί και όλες οι εντολές μαζί είναι η πρώτη.
Είναι σαν να βάζουμε εντολές στις μητέρες πώς να μεταχειρίζονται τα παιδιά τους με πρώτη εντολή «αγάπα το παιδί σου με όλη την καρδία σου» και μετά ακολουθούν οι εντολές «όταν το παιδί σου πεινά να το ταΐζεις», «όταν αρρωστά να το παίρνεις στο γιατρό», «να το λούζεις», «να το ντύνεις», «να το φροντίζεις» και ούτω καθεξής.
Αυτό έκαναν και οι τρεις ερημίτες της ιστορίας που θα διαβάσετε πιο κάτω, αγάπησαν το Θεό με όλο τους το είναι.

Ο θεός μαζί σας.

Ο επίσκοπος ταξίδευε με πλοίο, μαζί με άλλους προσκυνητές, και πήγαινε από τον Αρχάγγελο στο μοναστήρι του Σολοβέτσκ. Στο ταξίδι άκουσε κάποιες φήμες ότι σε ένα άγνωστο νησάκι στο δρόμο τους υπήρχαν τρείς γέροντες ερημίτες, οι οποίοι είχαν περάσει όλη τη ζωή τους προσπαθώντας να σώσουν την ψυχή τους. Αυτό κίνησε την περιέργεια του επισκόπου, ο οποίος παρακάλεσε τον καπετάνιο να σταματήσει το πλοίο, για να τους επισκεφθεί. Ο πλοίαρχος συμφώνησε απρόθυμα και έριξε άγκυρα κοντά στο νησί. Ο επίσκοπος μπήκε σε μια βάρκα και μερικοί ναύτες τον έβγαλαν κωπηλατώντας στην ακτή. Οι τρείς ερημίτες φορούσαν κουρέλια και είχαν μακριές λευκές γενειάδες μέχρι τα γόνατα. Υποδέχθηκαν τον επίσκοπο κάνοντας βαθιές υποκλίσεις με μεγάλη ταπεινοφροσύνη. Αυτός τους ευλόγησε και μετά τους ρώτησε τι κάνουν για να σώσουν την ψυχή τους και να υπηρετήσουν τον Θεό. Οι ερημίτες απάντησαν ότι δεν έχουν ιδέα πώς να υπηρετήσουν τον Θεό – απλώς υπηρετούν και βοηθούν ο ένας τον άλλο. Ο επίσκοπος κατάλαβε τότε ότι οι καημένοι οι ερημίτες δεν ήξεραν καν πώς να προσεύχονται, γιατί το μόνο που έκαναν ήταν να σηκώνουν τα χέρια τους προς τον ουρανό και να λένε: «Τρεις εσείς, τρεις κι εμείς, ελεήστε μας». Ο επίσκοπος θεώρησε ότι έχει θρησκευτικό καθήκον να διδάξει στους αμόρφωτους ερημίτες την Κυριακή προσευχή. Αυτοί όμως δυσκολεύονταν να την μάθουν και χρειάστηκε να τους κάνει μάθημα ολόκληρη την ημέρα. Εντέλει το σούρουπο, πριν επιστρέψει ο επίσκοπος στο πλοίο, τους έκανε ένα απλό μάθημα χριστιανικής θεολογίας.
Όμως προς το ηλιοβασίλεμα, καθώς το πλοίο έφευγε από το νησί, οι επιβάτες είδαν από μακριά ένα θέαμα που τους γέμισε δέος. Οι τρείς ερημίτες έτρεχαν πάνω στο νερό σαν να ήταν στερεό έδαφος. Όταν πλησίασαν στο πλοίο, παρακάλεσαν τον επίσκοπο να τους θυμίσει πάλι την Κυριακή προσευχή, γιατί – οι καημένοι! – την είχαν ξεχάσει κιόλας. Ο επίσκοπος σταυροκοπήθηκε με δέος και είπε στους ερημίτες να συνεχίσουν να λένε τη δική τους προσευχή, γιατί δεν τους χρειάζονται μαθήματα. Μετά υποκλίθηκε βαθιά μπροστά στους γέροντες και τους ζήτησε να προσευχηθούν γι’ αυτόν. Οι ερημίτες γύρισαν πάλι στο νησί τους τρέχοντας πάνω στη θάλασσα. «Και ένα φως έλαμπε μέχρι τα χαράματα στο σημείο όπου είχαν χαθεί».