Έφυγα απ’ τον Φαραώ της Αιγύπτου τη σκλαβιά μ΄ αργηγό τον Μωησή, έφτασα ως το Σινά.
Στο Σινά να αναβώ, ώ πολυ το επιθυμώ, στην Αγία Κορυφή και να λέω την ευχή.
Πρώτα η υπακοή, η Γραφή, η προσοχή, κι’ η αγία σιωπή, δυναμώνουν την ευχή.
Την ευχή για να την λές, πρέπει απο το μυαλό, να πετάξεις μακριά, κάθε πράγμα κοσμικό.
Στην αρχή την ευχή, να την λες προφορικά, κ’ έπειτα από καιρό θα σου γίνει νοερά.
Και στα λόγια της ευχής, να ‘ναι όλη η προσοχή,γιατί οταν φαναταστείς, κίνδινος να πλανηθείς.
Τον πειραζόντα πολύ, ερεθίζει η ευχή, και γι αυτο μην πτοηθείς, όταν σου επιτεθεί.
Κι’ απ’ τα λόγια της ευχής, βγαίνουνε καρποί γλυκέ ώ τι μέλι ειν’ αυτό, δεν μπορείς να φανταστείς.
Η ευχή πως ενεργεί, μην ζητάς να σου το πώ, δεν μπορώ να εκφραστώ, είναι θείο μυστικό.
Όταν δείς την ευχή, μέσα σου να ενεργεί φρούρησε τηνε καλά με ταπείνωση πολλή.
Γέροντα μου σεβαστέ, Μωησή μου νοητέ,έλα δός μου μια ευχή ν’ αποκτήσω την ευχή.
Κι’ η μητέρα του Χριστού, Ηγουμένη μυστική,ευλογεί τους Χριστιανούς, και τους δίδει την ευχή.
Στο Σινά να αναβώ, ώ πολυ το επιθυμώ, στην Αγία Κορυφή και να λέω την ευχή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου